ای فَرَس با تو چه رخ داده که خود باخته ای
مگر این گونه که ماتی! تو شه انداخته ای؟
ای همایون فرس پادشه سدره مقام
که چراگاه بهشت است تورا جای خرام
نه رکابی زتو برجاست نه زین و نه لگام
مگرای پیک سبک پا! بر سر شاه انام
چه بلا رفته که با خویش نپرداخته ای؟
تا صهیل تو همی آمدی ای پیک امید